Andrzej Napoleon Bieluń urodził się 8 kwietnia 1946 roku w Gdyni. Rodzice Helena i Władysław Bieluń pochodzili z Kresów /dzisiejsza Białoruś/, skąd przeprowadzili się w latach trzydziestych ubiegłego wieku do Gdyni.
Andrzej uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr 2 w Gdyni, którą ukończył w roku 1960. Od dziecka wyróżniał się dużym talentem muzycznym. W latach 1958-1963 uczęszczał do Szkoły Muzycznej w Gdyni – do tzw. Sekcji Młodzieżowej. Jego instrumentem wiodącym były skrzypce. W latach późniejszych był założycielem i kierownikiem zespołu muzycznego, w którym grał na gitarze i flecie. W roku 1966 został powołany do służby wojskowej, jednak z powodu kontuzji doznanej podczas ćwiczeń został przedterminowo zwolniony do cywila. Podjął pracę jako operator sprzętu budowlanego. W roku 1971 pomyślnie zdał egzamin maturalny w Zaocznym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. W roku 1973 wstąpił w związek małżeński z Ewą Tillak. W 1973 roku przyszła na świat córka Magdalena. W tym czasie podjął pracę firmie Polcargo, z którą był związany przez kilka lat. Od firmy otrzymywał listy pochwalne za rzetelną pracę.
Działalność wspinaczkową rozpoczął w roku 1974 od wyjazdów skałkowych. W następnych latach były to regularne wyjazdy w Tatry zimowe i letnie. Przeszedł kilkadziesiąt dróg wspinaczkowych w skali nadzwyczaj i skrajnie trudnej. Można tu wymienić niektóre z nich: drogę Orłowskiego na Galerii Gankowej, drogę Kowalewskiego na Młynarczyku, drogę Surdela na pn. ścianie Wołowej Turni, drogę Kurczaba na wsch. ścianie Mięguszowieckiego szczytu, drogę Plska i Zachovala na Szarpanych Turniach, drogę Łapińskiego i Paszuchy na pn. ścianie Żabiej Turni Mięguszowieckiej, komplet dróg na Żółtej Ścianie, zimowe przejście zalodzonego źlebu Węgrzynowicza na Wołowym Grzbiecie. Pasjonowała go szczególnie wspinaczka klasyczna. Był autorem nowych dróg : na Świstowym Rogu /skala VI/ i Diablowinie /skala V+/ Jako speleolog prowadził działalność eksploracyjną w Krasie Słowackim ,brał udział w centralnym obozie unifikacyjnym zimą 1979 roku.
W górach wysokich zadebiutował w roku 1978 wejściem na Szczyt Lenina /7134m/. W roku 1979 był współautorem nowej drogi i zarazem drugiego wejścia na szczyt Rakaposhi /7788m/ w Karakorum- kierownik Ryszard Kowalewski. W roku 1980 był współautorem pierwszego wejścia na szczyt Distaghil Sar East /7700m/ i Yazghil Dom /7440m/ w Karakorum – kierownik Ryszard Kowalewski. W roku 1981 jako uczestnik wyprawy w Himalaje Garhwalu na szczyt Dunagiri /7066m/ – kierownik Eugeniusz Temlak- podjął zaawansowaną próbę wejścia na szczyt nową drogą /zespół zawrócił z wysokości ok.6800m/. W roku 1982 wspólnie z Tadeuszem Piotrowskim brał udział w międzynarodowej wyprawie na szczyt Nanga Parbat /8125m/ w Himalajach – kierownik Karl Herrligkofer. Celem wyprawy było poprowadzenie nowej drogi z doliny Rupal. Przy aktywnym udziale Polaków wyprawa osiągnęła grań po zdobyciu Rakhiot Peak /7070m/. W roku1983 brał udział w wyprawie na szczyt Himalchuli /7893m/ – kierownik Tadeusz Piotrowski. Wyprawa przeprowadziła zaawansowaną próbę wejścia na szczyt nową drogą. Zespół szturmowy ,w którym uczestniczy Andrzej , na skutek niekorzystnych warunków pogodowych /nadejście monsunu/zawrócił z wysokości ok. 7200 m. Jesienią 1983 roku uczestniczył w wyprawie na szczyt Nun /7135m/w Kaszmirze – kierownik Eugeniusz Temlak. Zespół szturmowy, w którym uczestniczył, zawrócił z kopuły szczytowej / ok.7000m/ ze względu na późną porę. Bezpośrednio po wyprawie w Kaszmir wziął udział w zimowej wyprawie na szczyt Api/7132m/ w Himalajach – kierownik Tadeusz Piotrowski. Celem wyprawy było pierwsze zimowe wejście. 24 grudnia znacznie wyprzedzając towarzyszącego mu Tadeusza Piotrowskiego zdobył szczyt, jednak nigdy z niego nie powrócił. Ciało nie zostało odnalezione.
Andrzej był aktywnym działaczem macierzystego Speleoklubu Morskiego w Gdyni /obecnie Alpinistycznego Klubu Eksploracyjnego/. Był również członkiem Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto. Był odznaczony przez Prezydenta Miasta Gdańska „Za zasługi dla miasta Gdańska” oraz otrzymywał honorowe wyróżnienia od Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
